onze route

Er is nog een Smeets hier in de buurt, onze Tom. Die pakt het ietsje slimmer aan en rijdt op een motor door Vietnam. Kost aanzienlijk minder energie en toch maakt hij veel meer kilometers. Maar wij mogen qua fietskilometers ook niet klagen. We hebben de afgelopen dagen herhaaldelijk twee korte etappes op één dag gedaan. Dan komen we ergens ruim boven de 90 kilometer per dag en dat gaat probleemloos. We hebben een paar bijzondere fietsdagen achter de rug. Vanaf de start in Kunming zaten we steeds op een hoogte van ergens rond de 2000 meter, met uitschieters naar boven (2700) en naar beneden (1500). Vorige week zijn we in een dag eerst 28 kilometer omhoog gegaan om vervolgens na een afdaling van 40 kilometer uit te komen op iets boven zeeniveau. Die afdaling was wel heel apart. We hebben 40 kilometer echt geen trap hoeven doen. Ook bijzonder was dat we in een klap in een ander klimaat terechtkwamen. Op hoogte was het aangenaam fietsweer, steeds ergens ruim 20 graden met prettig frisse nachten. Tijdens die afdaling vonden we het al opvallend warm worden. Normaliter voel je bij het dalen een aangenaam verfrissend windje maar daarvan was nu geen sprake. Toen we eenmaal beneden waren was het tropisch heet. Temperaturen boven de dertig en een hoge luchtvochtigheid waardoor het aanvoelt als 40 graden. En een volledig andere omgeving. Het lijkt op een tropisch regenwoud ( inclusief de geluiden die daarbij horen). En dat binnen anderhalf uur fietsen. Vanaf nu verblijven we dus in echte tropische hitte, waarschijnlijk tot we in Bangkok zijn.
Onderweg blijft het erg mooi. We reden vandaag de hele dag langs de Rode Rivier. Hij is niet echt knalrood maar heeft wel een rode gloed over zich. Op een prachtige, net geasfalteerde weg, met relatief weinig verkeer. Onze fietsen hadden het duidelijk naar hun zin. Soepel omhoog en tevreden snorrend naar beneden. En dan is er toch weer ergens op zo'n traject een afstand van een paar kilometer waarop geen asfalt te bekennen is. Alleen maar zand, stenen en oneffenheden. Begint zo maar ergens en gaat ook weer zomaar ergens over in een perfect wegdek. Het landschap is iets in de orde van de overtreffende trap van groots. Het is in samenhang met onze route moeilijk te omschrijven. Het is een combi van eerdere plekken waar we geweest zijn maar dan anders. Laat me proberen het als een soort recept te beschrijven. Men neme de wegen in Zuid Limburg. Sla die vervolgens plat met een reuzenhamer zodat ze veel langzamer omhoog gaan. Een klimmetje van een kilometer met een stijgingspercentage van pakweg 10 procent wordt zo een geleidelijk oplopende weg over een kilometer of 3-4. Daaromheen plaats je de lage en midden Alpen, die blaas je op met een fietspomp zodat ze uitdijen tot reusachtige bergen, strak groen van kleur. In de laagte tussen twee van die enorme bergkammen lopen dan onze route en die prachtige Rode Rivier, waar op tientallen plekken golfplaten huisjes met blauwe daken op staan die via een ingenieuze constructie met olievaten blijven drijven en waar ( deels onder water) metalen  kooien aan vastzitten waar vis, hoofdzakelijk meerval, in gekweekt wordt. En om de boel af te maken plaatsen we ter hoogte van Nuth, Schimmert, Geleen, Heerlen of waar je ook maar wilt nog kilometerslange bananenplantages. En dat alles brengen we op temperatuur in een sauna. Zoiets dus. En als het niet duidelijk is dan is het recept mislukt en eten we vandaag gewoon brood. Maar mooi blijft het.