Eden

Eden.

We zijn in Tad Lo een dorpje van niks, maar toeristisch omdat hier in de buurt een paar mooie watervallen zijn. De route hier naar toe was de kortste van onze hele trip, net geen 30 kilometer waardoor we hier vanochtend om 10 uur al waren. Voordeel van zo'n toeristische plek is dat er veel overnachtingsmogelijkheden zijn die allemaal tegen elkaar op moeten concurreren. We hebben vandaag en morgen een eigen huisje, van hout, op palen, met een eigen veranda, zitje en hangmat op een sprookjesachtig mooie plek. Links naast ons is een klein bosje. Een kleine 100 meter verderop begint het oerwoud en daar tussenin ligt 100 meter savanneachtige landbouwgrond. De overwegende kleur is geelgroen. Er staan wat losse struiken en bomen waaronder een paar oudere vrouwen zitten die even uitrusten van het rijst oogsten. Verder hebben we een complete kinderboerderij voor de deur, koeien met kalfjes, kippen, een verdwaald varken, een zwerm onbekende vogels die hier blijft hangen en verderop een groep waterbuffels. En op iets meer afstand dus het oerwoud. Behalve dat een van de kalfjes als een halve springbok heen en weer schiet, zijn achterpoten in de lucht schoppend, gebeurt er verder niets maar het geheel heeft een rustgevender uitwerking dan een handvol valium. Op de geluidsband staan gekakel, geloei en geknor met daar tussendoor heel veel vogelgeluiden die vanuit de bomen links van ons komen. En sinds een minuutje of drie het gekletter van regendruppels die het nog aangenamer maken dat we hier droog onder een overkapping zitten. En verder is Marie Jeanne er uiteraard die met een gelukzalig gezicht probeert om hier passende foto's bij te schieten.
Na twee maanden reizen is dit de eerste plek waar totale rust heerst. En de eerste plek die in de buurt komt van wat een ideale vakantiebestemming genoemd kan worden. De tijd en het leven staan vanmiddag stil. Als tegen de avond uit alle hoeken en gaten muggen tevoorschijn komen denken we daar vast anders over maar voor nu is dit even het aardse paradijs.