fietsen!

Dat van die nachtbus is gedeeltelijk goedgekomen. De chauffeur voelde er aanvankelijk weinig voor om onze fietsen mee te nemen. Op z'n plat Hollands bleven wij maar zeggen dat het moet en hij op z'n plat Chinees dat het niet ging. De bagageruimte zat inderdaad al behoorlijk vol. Maar die fietsen moesten van ons toch echt wel mee. Vervolgens maakte de man duidelijk dat minimaal het voorwiel er af moest en het stuur een slag gedraaid om ze wat kleiner te maken. Toen hij daarna op zijn beurs wees en wat Chinese yuan liet zien was duidelijk dat de fietsen toch mee konden richting Lijiang. Helaas ging er wel nog een behoorlijke vracht bagage overheen. De bustocht was een beleving op zich. Alleen maar slaapplaatsen, maat China. Maar ook dat is overkomelijk. Wonderlijk genoeg stopten we midden in de nacht van 2 tot 5 ergens op een parkeerplaats. En alle andere vervoer ook. ' s Nachts mag hier waarschijnlijk niet gereden worden. Tegen vijven kwam de boel weer op gang. Minder goed was het 's ochtends bij aankomst in Lijiang toen bleek dat het hier nog harder regende dan in Kunming. En langer. Foutje van de reisleiding i.c. wijzelf. Het is hier gewoon nog regenseizoen. En normaliter duurt dat zeker tot eind september. We hebben ons iets teveel door wishfull thinking laten leiden. Gelukkig is Lijiang een veel relaxtere stad dan Kunming. Ook wel heel groot maar met wat minder verkeer en met een bijzonder mooi oud centrum, deels meer dan 800 jaar oud, dat in zijn geheel tot het werelderfgoed behoort en waar je heel relaxed kunt rondslenteren. Veel toeristen maar bijna allemaal Chinezen. Hier hadden we ons eerste Willem-Alexander en Maxima momentje. Midden in een prachtige winkel komt er zomaar uit het niets een meneer naar ons toe die per se met ons op de foto wilde. Er van uitgaand dat we hier dan toch als bijzonderheid gezien worden hebben we maar gelijk een flash mob geregeld (zie filmpje). De opkomst was nog niet super maar gezien de taalproblemen en omdat het onze eerste keer was waren we niet ontevreden. Nog mooier is dat we donderdag 22 september toch onze eerste officiële fietsroutedag mogen bijschrijven. Een tocht hier in de omgeving. In wat somber, bewolkt weer en met 40 kilometer een voorzichtig begin maar wel bijzonder. Een prachtig landschap, hoog ( plusminus 2700 m.) en door dorpjes waar de tijd echt stil lijkt te staan. Dus als dit een voor- aankondiging is van wat ons te wachten staat gaat het toch een heel fraaie trip worden. Morgen staat de eerste echte etappe op het programma.  Met een beetje hulp van Onze Lieve Heer en allen die ons ontvallen zijn moet het met het zonnetje ook nog wel gaan lukken.